میکروفون

میکروفون یک لغت فرانسوی است و به معنای وسیله یا حسگری میباشد که صدا را به جریان الکتریسیته تبدیل مینماید.

میکروفون (در زبان گفتاری مایک گفته میشود )دستگاهی که صوت را به الکتریسیته و همچنین حسگری که صوت را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل مینماید.

امیل برلاینر در سال 1876 اولین میکروفون را اختراع نمود که به عنوان فرستنده صدا در تلفن ها به کارگرفته شد.

از میکروفن ها میتوان در تلفن, سمعک,مهندسی صوت,ضبط صوت,سیستم های کارائوکه,انیمیشن,ساخت فیلم و تلفن های رادیویی خصوصی مانند واکی تاکی اما در فاصله های طولانی (بلندگوهای دستی,ساخت برنامه های تلویزیونی و رادیویی,ضبط صدا در رایانه ها,VOIP,سیستم های تشخیص گفتار و همچنین کاربرد های غیر صوتی (خارج از محدوده شنوایی انسان از 20 تا 20000 کیلو هرتز شبیه سیستم های عیب یابی و بررسی فراصوت )استفاده نمود.

میکروفون ها انواع مختلفی دارند عبارتند از :

میکروفون‌های داینامیک ,میکروفون‌های خازنی,میکروفون اِلِکترِت

میکروفون‌های ریبون, میکروفن‌های یو اس بی, میکروفون‌های بی‌سیم (VHF یا UHF)

میکروفن‌های داینامیک

در میکروفن‌های دینامیک، سیگنال صدا با حرکت کردن یک هدایت کننده در میان یک میدان مغناطیسی ایجاد میگردد.

میکروفن‌های خازنی

میکروفون‌های خازنی در مقایسه با میکروفون‌های دینامیک، واکنش بهتری نسبت به «سرعت» و تحرک امواج صوتی از خود  نشان می‌دهند.

میکروفن اِلِکترِت

این میکروفن نوع خاصی از میکروفن خازنی است که کاربرد بسیاری به عنوان میکروفن شخصی یا مخفی دارد و دارای کیفیت بسیار خوبی در صدابرداری است. این نوع میکروفون نسبتاً ارزان و کوچک میباشد.

میکروفن‌های ریبون

این نوع میکروفن‌ نخستین میکروفون‌های هدای (directional) بودند که از لحاظ تجاری به موفقیت دست پیدا نمودن و در زمان اوج رادیو کاربرد وسیعی داشتند. امروزه میکروفون‌های ریبون، با تلاش شرکت‌هایی همچون  Royer، در حال بازگشتن به عرصه صدا میباشند.

میکروفن‌های یو اس بی

میکروفن‌های USB یکی از دستاوردهای جدید در فناوری میکروفون میباشند و دارای تمامی اجزای میکروفون‌های سنتی هستند: کپسول، دیافراگم و غیره. تفاوت این میکروفون به خاطر  داشتن دو مدار اضافی است: یک پری آمپ داخلی و یک مبدل آنالوگ به دیجیتال