هدست واقعیت مجازی (VR) یک فناوری است که کاربران را در یک محیط شبیه سازی شده توسط کامپیوتر غوطه ور می کند و حس حضور و تعامل را در آن محیط ایجاد می کند. معمولاً شامل استفاده از یک هدست یا عینک است که تصاویر استریوسکوپی را برای ایجاد یک محیط سه بعدی به همراه سنسورهای مختلف برای ردیابی حرکات و اعمال کاربر نمایش می دهد. این ترکیبی از ورودی های بصری و حسی با هدف ایجاد این احساس در کاربران به گونه ای است که به صورت فیزیکی در دنیای دیجیتال حضور دارند.

اجزای اصلی یک سیستم VR عبارتند از:

هدست یا عینک: اینها وسایل اولیه ای هستند که کاربر برای مشاهده محیط مجازی استفاده می کند. آنها اغلب دارای نمایشگرهایی با وضوح بالا برای هر چشم هستند تا جلوه ای استریوسکوپی ایجاد کنند و حس عمق را تقویت کنند.

سیستم‌های ردیابی: سنسورها یا دوربین‌ها حرکات سر کاربر و گاهی حرکات بدن او را برای تنظیم تصاویر نمایش داده شده در زمان واقعی ردیابی می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که محیط مجازی به طور دقیق به اقدامات کاربر پاسخ می‌دهد.

دستگاه های ورودی: سیستم های VR از روش های ورودی مختلفی برای تعامل با دنیای مجازی استفاده می کنند. اینها می توانند شامل کنترلرهای دستی، دستکش های لمسی، دستگاه های ردیابی حرکت و حتی فناوری هایی مانند ردیابی چشم یا تشخیص صدا باشند.

سیستم کامپیوتری: یک کامپیوتر یا کنسول بازی قدرتمند معمولاً برای تولید گرافیک پیچیده و شبیه‌سازی مورد نیاز برای یک تجربه واقعیت مجازی متقاعدکننده مورد نیاز است. با این حال، پیشرفت‌ها در هدست‌های VR مستقل، تجربه واقعیت مجازی را بدون رایانه جداگانه ممکن کرده است.

نرم افزار و محتوا: برنامه های کاربردی VR، بازی ها، شبیه سازی ها و تجربیات به گونه ای طراحی شده اند که از محیط غوطه ور استفاده کنند. آنها می توانند از شبیه سازی های واقع گرایانه تا محیط های خارق العاده یا تجربیات آموزشی متغیر باشند.

واقعیت مجازی در زمینه های مختلفی کاربرد دارد، از جمله:
بازی: بازی VR یک تجربه بازی بسیار فراگیر را ارائه می دهد و به بازیکنان این امکان را می دهد که احساس کنند در دنیای بازی هستند. این می تواند به ویژه برای ژانرهایی مانند تیراندازی اول شخص، بازی های مسابقه ای و بازی های شبیه سازی موثر باشد.

آموزش و آموزش: VR می تواند سناریوهای دنیای واقعی را برای اهداف آموزشی شبیه سازی کند، مانند روش های پزشکی، آموزش نظامی، شبیه سازی پرواز و غیره.

پزشکی و درمانی: VR در تنظیمات پزشکی برای مدیریت درد، مواجهه درمانی، تمرینات توانبخشی و حتی مشاوره از راه دور استفاده می شود.

معماری و طراحی: معماران و طراحان می توانند پیش از ساخته شدن ساختمان ها و فضاها را به صورت مجازی ایجاد کنند و به مشتریان کمک کنند تا نتیجه نهایی را تجسم کنند.

گردشگری و سفر مجازی: VR می‌تواند تورهای مجازی از مکان‌های دیدنی، موزه‌ها و شهرها را فراهم کند و به کاربران این امکان را می‌دهد تا مکان‌های جدید را از آسایش خانه خود کشف کنند.

سرگرمی و داستان سرایی: VR با غوطه‌ور کردن کاربران در روایت‌ها، چه مستند، چه روایت‌های تعاملی یا تئاتر غوطه‌ور، راه جدیدی برای تجربه داستان‌سرایی ارائه می‌کند.

تعامل اجتماعی: پلتفرم‌های اجتماعی واقعیت مجازی به کاربران امکان می‌دهند در محیط‌های مجازی، چه برای جلسات کاری، گردهمایی‌های اجتماعی یا رویدادها، با دیگران ملاقات کرده و با آنها تعامل داشته باشند.

فناوری که کاربران را در یک محیط شبیه سازی شده توسط کامپیوتر غوطه ور می کند